مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۷ - در پنجاه و هفت سالگی
قصه
در این متن شعری، شاعر در پنجاه و هفت سالگی به گذشته خود می‌نگرد و از گذر عمر سخن می‌گوید. او می‌فهمد که روزها سودمند و ناسودمند گذشته‌اند و درباره آینده نامعلوم خود می‌اندیشد. شاعر از سختی‌های زندگی و آزاری که از افراد بدخواه و حسودان دیده، یاد می‌کند. او به خود می‌گوید که از شادی‌ها و بازی‌های زندگی دست بردارد و به جای آن برای شعرهای باارزش و بلند خود که از دل پاکش برآمده‌اند، شکرگزاری کند.
متن اولیه
پنجاه و هفت رفت ز تاریخ عمر من
شد سودمند مدت و ناسودمند ماند
و امروز بر یقین و گمانم ز عمر خویش
دانم که چند رفت و ندانم که چند ماند
فهرست حال من همه با رنج و بند بود
از حبس عبرت و از بند پند ماند
از قصد بدسگالان وز غمز حاسدان
جان در بلا فتاد و تن اندر گزند ماند
چوگان بنه که گوی تو اندر چه اوفتاد
خیره متپ که کره تو در کمند ماند
لیکن به شکر کوش که از طبع پاک تو
چندین هزار بیت بدیع بلند ماند
AI Prompt
Create a DALL-E prompt for a photorealistic image with a Persian miniature style, depicting a scene where a 57-year-old poet reflects on his past life and speaks about the passage of time. He contemplates his uncertain future, acknowledging both the beneficial and futile days of his past. The image should include elements that symbolize life's hardships and the negative influences from envious and ill-intentioned people. The poet is portrayed in a moment of introspection, deciding to let go of life's fleeting joys and games, focusing instead on being grateful for his valuable and profound poems, which have emerged from his pure heart. Include traditional Persian motifs, intricate details, and vibrant colors typical of Persian miniatures.
