گنجینهٔ گنجور - فانوس خیال

تصویر 11991 از 15210 فانوس خیال

نشانی در گنجور

میرزا آقاخان کرمانی » نامهٔ باستان » بخش ۵۵ - سلاله ساسانیان

قصه

داستان از زندگی ساسانیان شروع می‌شود. ساسان که از نسل بهمن بود، در نشابور زندگی می‌کرد. او پسری به دنیا آورد و نام او را ساسان گذاشت. این خانواده شبانی یا ساروانی بودند و بیشتر ایام خود را در کوه و دشت می‌گذراندند. بابک، پدر ساسان، در استرخ زندگی می‌کرد و به طالع‌بینی علاقه‌مند بود. او پیش‌بینی کرد که از ساسان پسر جوانی به دنیا خواهد آمد که همچون شیری تابنده بر تخت ایران می‌نشیند و کتاب زند اوستا را دست می‌گیرد و نظام اسفندیار را تازه می‌کند. بابک کاخی برای ساسان ساخت و او را داماد خود کرد. پس از نه ماه، کودکی با چهره‌ای زیبا به دنیا آمد و نام او را اردشیر گذاشتند. اردشیر هنرهای جنگ را آموخت و هوش و استعدادش روز به روز فزونی گرفت. اردوان، پادشاه ایران، از این وقایع آگاه شد و دختر خود را به اردشیر داد. افرادی که با بابک و فرزندانش بودند، به افتخار او گرد هم آمدند و گفتند که از تخم اسفندیار هستند و حکومت ایران در دست اردوان است. اردشیر پاسخی شنید که او را به ادامه تلاش و مبارزه تشویق کرد. او لشکری بزرگ جمع‌آوری کرد و در جنگ‌های متعددی قرار گرفت و در نهایت توانست اردوان را شکست دهد. در کرمان و جهرم، جنگ‌های بیشتری صورت گرفت و اردشیر موفق به کشتن اردوان شد و بدین ترتیب تمام ایران را تحت کنترل خود درآورد.

متن اولیه

سراینده نامه باستان که از حال ساسان زند داستان بگوید که ساسان بهمن نژاد همی زیستی در نشابور شاد شدی چون بهر پشت پیدا پسر همی نام ساسان نهادی پدر شبانان بدندی وگر ساروان همه ساله در کوه و هامون روان به استرخ بد بابک نامور که فرخنده ساسانش آمد پسر مگر بود بابک ستاره شمار به زیج و سترلاب بودیش کار بدانست کآید زساسان پدید جوانی به کردار تابنده شیر بر اورنگ ایران برآرد نشست بگیرد همه زند اوستا به دست درخت مهی زو شود باردار کند تازه آیین اسفندیار زساسان همی جست بیخ و نژاد چو آگاه شد خاطرش گشت شاد یکی کاخ بهر وی آباد کرد به دامادی خود دلش شاد کرد چو نه ماه بگذشت از آن خوب چهر یکی کودک آمد چو تابنده مهر به مانند داریوش و هم چون زریر نهادند نام ورا اردشیر بیاموختندش هنرهای جنگ بیفزود بر گوهرش هوش و هنگ ببالید برسان سرو سهی بتابید زو دانش و فرهی چو آگاه گردید ازو اردوان بدو اردوان داد دخت جوان هر آن کس که بد بابکی در ستخر بدان پور فرخنده جستند فخر نمود از که و مه یکی انجمن زفرزانه و مردم رای زن همی گفت این را بخوانیم راد به گیتی نباشیم ازین نیز شاد که من باشم از تخم اسفندیار به ایران بود اردوان شهریار بگفتند یک سر که ما بنده ایم به فرمان و رایت سر افکنده ایم چو پاسخ بدینسان شنید اردشیر گزین ساخت پس لشگری شیرگیر گوی نام او ارتباک سترگ که بد زاده ی مهرزاد بزرگ زجهرم بیامد بدو یار گشت سر اردشیر از فلک برگذشت وزان پس دمان اردشیر جوان جهان تنگ بگرفت بر اردوان بجنگید با اردوان چند سال زکردان شکسته شد آن بی همال دگر ره به کردان شبیخون نمود سر بخت آن قوم وارون نمود به کرمان بجنگید با هفتواد به جهرم ابا مهرک نوش زاد به آوردگه اردوان را بکشت همه ملک ایرانش آمد به مشت

AI Prompt

Create a photorealistic image in the style of a Persian miniature depicting the story of the Sassanian dynasty's rise to power. The scene should capture the essence of ancient Persia, with vivid colors and intricate details typical of Persian miniatures. In the foreground, depict Sasan and his family, shepherds by trade, spending time in the scenic mountains and plains, illustrating their humble origins. In another part of the scene, showcase Babak in Estakhr, engrossed in astrology, predicting the rise of his grandson. Highlight the moment Babak builds a palace for Sasan, and illustrate the birth of the beautiful child Ardshir, who grows up learning the arts of war. Include a scene where Ardshir, possessing great intelligence and skill, is being noticed by Ardavan, the king of Iran, leading to him marrying the king’s daughter. Capture the atmosphere of celebration with Babak's followers rejoicing, invoking the legend of Esfandiyar and foretelling Ardshir's future rule. Finally, show Ardshir leading a grand army, engaging in battles across Kerman and Jahrom, culminating in Ardavan's defeat, symbolizing Ardshir’s ultimate control over the entire realm of Iran. The image should be rich with the cultural and historical elements of ancient Persia, blending historical accuracy with the artistic beauty of Persian miniature art.